برگرفته از سخنان دکتر قمشه ای 1

سليمان باش و دستور بده. به خشمت بگو : برو اونطرف وايسا. برو و بر سر تكبرم خالي شو. به قهرت بگو: شما بفرماييد و بين من و جناب دروغ قهر برقرار كنيد. به ديو درونت قاطعانه بگو: نـــــــــه ، من غلام ِ تو نيستم. تو غلام مني. مانند سليمان مُـلك وجودت را فرمانروايي كن

 مشکل فرصتيست تا چيزي مسي در وجودت را به طلاي ناب تبديل کني

 

کسي که بينايي را خلق کرده است، يقينا بيناست . يک کور نمي تواند بينايي را خلق کند. پس او تو را مي بيند. از او کمک بخواه

 

انسانها معمولا ما را تشويق مي کنند که به بهاي از دست دادن کنجکاوي، احتياط را بر گزينيم و به قيمت از دست دادن ماجراجويي ، به امنيت متوسل شويم، از مجهولات بپرهيزيم و پا به وادي ناشناخته ها نگذاريم. ولي به اين حقيقت توجه کنيم که زندگي که در آن لذت کشف کردن نباشد، حتما طعمي امتحان شده دارد و تکراريست...برويد و عالمهاي ناشناخته را در وادي علم، هنر و موسيقي کشف کنيد و لذت ببريد

 

اگر مي گويند ذکر کنيد ، منظور اين نيست که يک تسبيح دستمون بگيريم و بگوييم: يا الله ، يا رحمان ، يا رحيم و ... ،اسم ببريم!  اينها ذکر نيست.  ذکر اينست که او در کل زندگي ما حضور داشته باشه.   اگر يک اسم خدا جميل است، پس بايد در معماريمان باشد، توي رفتارهايمان باشد، تو لباسمون باشد تو ظاهر و باطنمون بايد باشد، تو صحبت کردنمون بايد باشد.   کو جميل!؟ که تو مي گويي من ذاکرم!    هر کس ذاکر نباشد به اسماء الله زندگيش سخت مي شود، معيشتش تنگ مي شود

 

چه فروشگاهي بهتر از فروشگاه اين عالم هست!؟

وقتي يک دانه ي گياه ميکاري، هزاران هزار دانه ميشود، همه اش براي تو.وقتي يک گل به کسي ميدهي، هزاران هزار گل از ديگران ميگيري؟ مي داني عزيز ، تو روي گنج داري زندگي ميکني و اميدوارم اين را بداني.

 

بدن ما نسبت به برنامه ريزي در راه عشق پاسخ مثبت نشان مي دهد و عمر انسان طولاني تر ميشود

 

در سکوت فکرت، صداي خدا وجود دارد که دائم مي گويدت: " آه ...عشق من"

 

تنها مانع موجود بر سر شادماني و نشاط، اعتقاد شما به وجود مانع بر اين راه است. به همين دليل راه را اشتباه مي رويد و گرفتار مشكل مي شويد.

 

اي به زمين بر، به فلك نازنين

نازكش ات هم فلك و هم زمين

ما موجودات خاكي نيستيم كه به بهشت مي رويم. ما موجودات بهشتي هستيم كه از خاك سر بر آورده ايم

 

انسانهايي كه هدف دارند حتا راه رفتنشان هم با ديگران فرق دارد. حتا حركات چشمشان هم بي هدف نيست. از دور مي توان تشخيص داد كه كدام انسان دارد وقت تلف مي كند و كدام آمده تا كار بزرگي انجام بدهد. در خيابان دقت كنيد و ببينيد چقدر انسانها سوار بر پاهايشان مي شوند و بي هدف راه مي روند. در عين حال به وقار راه رفتن بزرگان دقت كنيد.